پس از توفان

                  پس از _تندر

                                   پس از باران

                    سرشك سبز برگ از شاخه هاي جنگل خاموش

                                                                             مي افتد...

نه بيد از باد

                 نه برگ از برگ مي جنبيد

                                        شكاف ابرها راهي به نور ماه مي دادند

دوباره راه را بر _ماه مي بستند

                   و من همچون نسيمي از فراز شاخه ها پرواز مي كردم

                           تو را مي خواستم اي خوب، اي خوبي

           به ديدار تو من مي آمدم با شوق

                                                       با شادي....

 تو را مي بينم اي گيسو پريشان در غبار ياد

                                                     ^تو با من مهربانتر از مني

                                                                                 با ^من...

تو با من مهرباني مي كني چون مهر

                                         مهري مهربان با من

 پس از توفان

                   پس از تندر

                                 پس از ^باران...

       گل ^آرامش آوازي

                            به رنگ چشمهاي روشنت دارد

       نسيمي كز فراز باغ مي آيد

                                                 چه خوش بوي تنت دارد

من اينك در خيال خويش ^خواب خوب مي بينم

                           تو مي آئي و

                                         از باغ تنت صد _بوسه مي چينم...